Gefeliciteerd met Elvis!

Van de week werd ik iets na middernacht gefeliciteerd met Elvis, een bericht van een vriend van ons vanuit Peggy Sue’s 50’s Diner (www.peggysuesdiner.com), vanwege de inrichting moest hij aan mij denken. Elvis is daar tijdens zijn leven een paar keer geweest, de originele sfeer van de Diner hebben ze behouden.
Afgelopen 8 januari zou Elvis 87 zijn geworden, ruim twee keer zou oud als de 42 jaar die hij geleefd heeft. Toen hij in 1977 overleed was ik bijna twee jaar oud en rende ik op kinderklompen rond.

Elvis is op diverse plekken in ons huis terug te vinden, van het grootste deel van zijn muziek kan ik enorm genieten en mijn reis naar Graceland maakte mij echt fan. Op dat moment heette de geweldige kat die ik had ook Elvis, maar dat moest zo zijn. Zo heette hij al toen ik hem uit het asiel haalde.

Die reis naar Graceland, in het jaar 2000 – ik hoop ooit met mijn gezin nog een keer terug te kunnen gaan – zal ik nooit vergeten. Wat was het daar heerlijk over “the top”, een mooi tijdsbeeld, een uitgesproken smaak van auto tot vliegtuig en inrichting – zeer aanstekelijk. Femke, de vriendin waarmee ik op dat moment reisde en ik, waren aan het genieten van elke stap op dit landgoed.

Wat was ik graag in de tijd terug gestapt en had ik als 2-jarig meisje daar rond willen rennen, op mijn Hollandse klompen, van vertrek naar vertrek.
Door de voordeur van het statige witte pand met zwarte luiken en voordeur, door de hal met rechts een typisch jaren ’70 kamer, stiekem even door rennend naar de bovenverdieping waar je als bezoeker niet komen mag…
Weer terug op de benedenverdieping via een keuken en grote woonkamer door naar zijn gezellige kelder met een kijk- en luisterruimte met drie tv’s op rij, een grote radio installatie en een lekkere bank waarop je liggend naar jezelf kan kijken via het spiegelplafond, lekker chillend genieten van de mooie beelden en geluiden van het leven. Daarbij een ingerichte bar met Elvis zijn favoriete Amerikaanse drankjes Lemon-Lime Gatorade en Dr. Pepper.
Vervolgens op mijn tenen meekijkend naar een potje pool in de naast gelegen van onder tot boven met stof bekleedde poolkamer.
Door naar de tuin, naar het kantoor met een mega blauwe typemachine waar hij werd geïnterviewd over de vrouw die hij meenam vanuit Duitsland toen hij daar in dienst zat, Priscilla. Het werd een beroemd interview.

Vooral had ik daar willen zijn op 15 augustus 1977 om hem te waarschuwen, als bijna 2-jarige nog niet zo wijs, voor een onheilspellend naderend einde. Buiten dat het de vraag geweest zou zijn of hij een Nederlands sprekend klein kind begrepen had, het zou waarschijnlijk toch te laat geweest zijn. Zijn vrienden hadden hem al volop gewaarschuwd om gezonder te gaan leven.
De kamer waar zijn piano stond maakte tijdens mijn bezoek in 2000 het meeste indruk op mij. Hier was het waar Elvis zijn laatste avond doorbracht, hij zat achter de piano allemaal bekende nummers te spelen, goeie vrienden waren erbij, het was een feestje.
Vele andere vertrekken en de aankleding van zijn graf en dat van zijn familieleden in de tuin laten zien dat Elvis zo geliefd was en zal blijven tot in de verre toekomst.
Op 16 augustus overleed Elvis op het toilet op zijn geliefde Graceland, niemand was erbij.

Met mijn eindexamenproject – het boekje ‘Imagine’ bij de hand, waarvan dit bezoek een onderdeel was, geniet ik nog altijd na van een fantastische reis die ik 22 jaar geleden gemaakt heb. In het kader van mij beter te leren kennen, mijn passies, mijn interesses, zal ik het komende jaar meer verhalen met jullie delen aan de hand van mijn jarenlange fotografie. Voor dit project fotografeerde ik analoog met mijn Mamiya 6×7 camera, met fotorollen van 10 foto’s.

#jikkefotografie #verhalend #muziekhistorie #genieten #muziekwereld #documentairefotografie #reisfotografie #geschiedenis #usa #elvispresley #graceland #memphis #tennessee #vriendinnenopreis #eindexamenproject #HKU #mijnpassies #mijninteresses #lerenkennen #ontour #grandtour #fotografiegeschiedenis